ખેડૂતની આત્મકથા નિબંધ: Ek Khedut ni Atmakatha Essay in Gujarati

Ek Khedut ni Atmakatha Essay in Gujarati: મારું નામ છે રામજીભાઈ અને હું એક ખેડૂત છું. આ વાત હું ગૌરવપૂર્વક કહું છું, પણ આ સાથે મારા જીવનની સંઘર્ષભરી કથા પણ જોડાયેલી છે. મારું જીવન ખેતરની માટી સાથે બંધાયેલું છે. મારી જીંદગીનો એક માત્ર લક્ષ્ય એ છે કે હું મારા ખેતરને ઉર્વર રાખી શકું, જમીનમાં દરેક દાણા ટાંકીને જીવન સાર્થક બનાવી શકું.

ખેડૂતની આત્મકથા નિબંધ: Ek Khedut ni Atmakatha Essay in Gujarati

હું જ્યારે નાના હતો ત્યારે મારી માતાએ પહેલી વાર મને ખેતરમાં લઈ જઈ મારી ધરતીથી પરિચય કરાવ્યો હતો. તે દિવસની માટીની સુગંધ આજે પણ મારા મસ્તકમાં જળવાઈ છે. મારા પિતાએ કહ્યું હતું કે “ધરતી માતા છે,” અને એના પરથી મને ખ્યાલ આવ્યો કે આ માટી આપણા જીવનનો આધાર છે. જ્યારે હું ખેતરમાં પગ મુકું છું, ત્યારે મને એવું લાગે છે કે હું મારા માતૃભૂમિના હૃદયમાં જ જીવી રહ્યો છું.

સેવાનિવૃત્તિ નિરોપ સમારંભ માટે ભાવનાત્મક ભાષણ: Retirement Speech in Gujarati

ખેડૂતનું જીવન કઠિન છે. રોજ વહેલી સવારે ઉઠવું પડે છે. મોડી રાત્રે સુધી ખેતરમાં કામ કરવું પડે છે. વરસાઋતુમાં જ્યારે વરસાદ બરાબર પડે છે, ત્યારે ખેતરો લીલાછમ બને છે. મારા ખેતરમાં ખેત ઉપજતી હોય છે, તે મને એક નવી આશા આપે છે. જો કે, આ બધું દરેક વખતે સરળ નથી. ઘણા વખત વરસાદ ન પડે, તો ખેતરો સુકાઈ જાય છે, અને મારો શ્રમ બેકાર થઈ જાય છે. જો ક્યારેક ભારે વરસાદ પડે, તો આખી પાકતણ નાશ પામે છે.

મારા ખેતરની ઉપજ ક્યારેક બજારમાં યોગ્ય ભાવ નથી મેળવે, તો ક્યારેક પડતી કીંમત પર વેચવાની ફરજ પડે છે. આ બધું ખેડૂત માટે દુખદાયી છે. મહેનતથી ઉગાવેલા અનાજને યોગ્ય માન્યતા ન મળે, ત્યારે એવું લાગે છે કે મારી મહેનત ફળીભૂત નથી થઈ.

મારે ઘણા કઠિન સમય જોઈને પસાર કરવાં પડ્યાં છે. મારા બાળકોને ભણાવવાનું, પરિવારના બધા ખર્ચ પુરા કરવાનું, બધું જ આ જમીન પર આધાર રાખે છે. ક્યારેક દેવું લેવું પડે છે, તો ક્યારેક જમીનનું ટુકડું ગમાવવું પડે છે. ખેતરકામ મારી ઓળખ છે, પણ આ સાથે જીવનની કડવી વાસ્તવિકતાઓ પણ છે.

છતાં પણ હું ખુદને નસીબદાર માનું છું કે મારી ધરતી મારી છે. આ ધરતી માત્ર ખેતરો ઉગાડે છે નહીં, પણ મને જીવન જીવવાનો બળ આપે છે. આ મારો ઘમંડ છે કે મારા હાથમાંથી જ લાખો લોકોના થાળીમાં ભોજન પહોંચે છે.

મારું મનપસંદ પુસ્તક નિબંધ: Maaru Manpasand Pustak Nibandh Gujarati

હું ઈચ્છું છું કે દરેકને આ જમીનનો સન્માન થાય અને ખેડૂતના સંઘર્ષને સમજવાનો પ્રયત્ન કરે. ખેડૂત માત્ર એક માણસ નથી; તે જીવનનો પોષક છે. મારી આ માતૃભૂમિ પર મને ગર્વ છે, અને હું આ જીવનમાં જીવતો રહીશ.